Kontynuujemy przygodę z czasem passato prossimo, rozpoczętą w ubiegłym tygodniu. Wówczas skupiliśmy się na budowie i tworzeniu czasu przeszłego, jak ktoś nie pamięta lub przegapił, to nic straconego. Można o tym poczytać tutaj. Tym razem zajmiemy się użyciem czasu i wyborem czasownika posiłkowego.
Wybór czasownika posiłkowego
Jak już wiecie z poprzedniego wpisu, mamy dwa słówka posiłkowe avere e essere, bez których utworzenie czasów lub trybów złożonych w języku włoskim jest nie możliwe. Jak się domyślacie, wybór słówka posiłkowego nie może być przypadkowy. Istnieją ściśle określone reguły, według których wybieramy odpowiednie słówko posiłkowe. Pierwszą i podstawową zasadą jest to, że każdy z nich używa się ze sobą samym. Tzn., że avere odmienia się z avere a essere z essere. Stąd mamy: io ho avuto, tu hai avuto, etc. oraz io sono stato/a, tu sei stato/a, itd. I to jest na pewno łatwe do zapamiętania.
Jest przecież cała masa czasowników, którą też trzeba jakoś ogarnąć. Przyjmijmy, zatem, że z czasownikiem avere odmieniają się prawie wszystkie czasowniki, OPRÓCZ:
Z użyciem czasów lub trybów w języku włoskim czy innych językach romańskich sprawa nie jest prosta. Trud wynika z faktu, że w języku polskim i językach słowiańskich aż tak precyzyjnej granicy nie ma, czasów jest mało i radzimy sobie aspektem czasownika – dokonanym i niedokonanym.
W języku włoskim trzeba zawsze dokładnie wiedzieć co chcemy powiedzieć o czynności przeszłej. Czy ma jakieś ramy czasowe, czy jest zamknięta, czy rozpoczęta w przeszłości i otwarta w tym momencie czy też był to moment albo jakiś odcinek czasu? #świadomyużytkownikjęzyka
W przypadku czasu przeszłego dokonanego czynność przeszła:
musi być zakończona – dokonana.
miała miejsce w niedalekiej przeszłości.
czynność przeszła ma określone ramy czasowe, wyznaczony początek i koniec.
była jednym krótkim punktem.
Zapowiedź ostatniej części
W przyszłym tygodniu zakończymy wprowadzanie czasu przeszłego dokonanego, zwanego po włosku passato prossimo. Ostatnią częścią będzie post o formach nieregularnych participio passato, czyli imiesłowu biernego, który jest zasadniczą częścią czasów złożonych. Przyda się również w przyszłości.
Dodaj komentarz