Tak się składa, że zagadnienia językowe mieszają się między sobą, bo w jednym zdaniu musimy użyć kilku umiejętności jednocześnie. Nie inaczej będzie z dzisiejszym postem, w którym poruszymy takie łączone zagadnienie jakim są zaimki dopełnienia bliższego i zaimki dopełnienia dalszego z czasownikami w trybie rozkazującym tymi regularnymi i nieregularnymi. Jak zauważyliście już w tym wprowadzającym akapicie jest wiele odnośników do innych postów, które pomogą Wam przypomnieć sobie dane zagadnienia. Pamiętajcie, że nauka języka to budowa – wszystko po kolei i wszystko na swoim miejscu, dlatego zachęcam do lektury i przypomnienia sobie fundamentów do dzisiejszego wpisu.
Tak naprawdę będzie szybko, bo mamy praktycznie tylko dwa przypadki:
Użycie zaimków dopełnienia bliższego i dalszego z czasownikami w trybie rozkazującym, gdzie należy pamiętać, że zaimki zostają doklejone do czasowników, na końcu w drugiej osobie liczby pojedynczej i drugiej osobie liczby mnogiej, modyfikując delikatnie akcent wyrazowy całego wyrazu, np. fermalo!, parlatemi!, spiegami!.
Inaczej jest z czasownikami w trzeciej osobie liczby pojedynczej i mnogiej: si sposti!, lo guardino!, la compri!
2. Użycie zaimków dopełnienia bliższego i dalszego z czasownikami w trybie rozkazującym przeczącym. Jak pamiętacie w drugiej osobie liczby pojedynczej czasownik występuje w formie bezokolicznika, tu miejsce zaimka jest obojętnie, czasownik wsunie się między partykułę przeczącą „nie” i czasownik w formie bezokolicznika: Non lo fare!, Non mi cercate! lub zostanie dołączony na koniec czasownika: non farlo! non cercatemi!
W przypadku trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej nie mamy dużego wyboru, zaimek musi być przed czasownikiem, czyli de facto między czasownikiem i partykułą przeczącą: non la mandi!, non ci lascino!
To, co najważniejsze do zapamiętania z dzisiejszego postu to pozycja zaimka względem czasownika w trybie rozkazującym! A reszta to formy, które już przecież znacie 🙂
Dodaj komentarz