Samogłoski otwarte i zamknięte w wymowie języka włoskiego

Jak wiecie fonetyka jest obszarem, który jest mi szczególnie bliski i poświęcam mu w nauczaniu języka włoskiego zdecydowanie więcej niż początkową lekcję na wymowę. Dzisiaj przyszedł czas na rolę samogłosek otwartych i zamkniętych w wymowie języka włoskiego.

Nim jednak odkryjemy o czym mowa, zapraszam ponownie do poprzednich tekstów z fonetyki na moim blogu. Możecie przeczytać o wymowie, parach minimalnych, intonacji w pytaniach po włosku.

Samogłoski w języku włoskim

Samogłoski w języku włoskim to: a, e, i o, u. Tym pięciu literom odpowiada siedem dźwięków, gdyż e i o mogą być otwarte i zamknięte. W Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym fonemy te zapiszemy w następujący sposób: /a/, /e/, /ɛ/, /i/, /o/, /ɔ/, /u/. Jeśli ktoś z Was uczył się języka francuskiego, to kwestia otwartości i zamkniętości samogłosek nie powinna mu być obca. Jak widzicie w przypadku e i o mamy do wyboru wariant otwarty i zamknięty. Samogłoski otwarte są nazywane szerokimi a zamknięte wąskimi. Określenia te wynikają z ustawienia ust podczas wymowy tych samogłosek. Ich graficzny zapis jest następujący:

è – aperta

é – chiusa

ò – aperta

ó – zamknięta

Pułapka fonetyczna języka włoskiego jest taka, że bardzo rzadko ten akcent graficzny występuje, więc trzeba uczyć się wymowy wraz ze słownikiem, aby znaleźć odpowiedź na pytanie, czy samogłoska ma być otwarta czy zamknięta.

Wymowa samogłosek otwartych i zamkniętych i przykłady

Gdyby ta lekcja odbywała się na żywa, prawdopodobnie sama pokazałabym Wam różnicę w wymowie. Skoro jednak spotykamy się online, muszę uciekać się do innych narzędzi. Znalazłam Wam króciutkie wideo, które pozwoli Wam usłyszeć o utrwalić poprawną wymowę omawianych samogłosek.

Znaczenie poprawnej wymowy samogłosek otwartych i zamkniętych

Otwartość i zamkniętość samogłosek, jak i inne reguły fonetyczne nie są fanaberią językową, mającą na celu utrudnienie życia uczącym się. Zasadniczą rolą tego rozróżnienia fonetycznego, jest znaczenie wyrazu, zwłaszcza w przypadku homografii, czyli identycznego zapisu.

Przykłady:

è – jest vs. e -i

pesca (pèsca) – brzoskwinia vs. pesca (pésca) – łowienie ryb

Podstawowa reguła

Samogłoski e i o będą zamknięte jeśli na tę sylabę nie będzie padał akcent toniczny.